ऐनमा मन्त्रालयले बढी अधिकार राखेको छ । बढी अधिकार केन्द्रित गरेको छ । राष्ट्रिय खेलकुद परिषद् (राखेप) स्वायत्त ढङ्गले चल्ने संस्था हो । धेरै नियन्त्रण गर्ने, लामो प्रक्रियामा चल्ने यसको चरित्र हैन । तुरुन्त निर्णय गर्नुपर्ने । परिषद् तुरुन्त कार्यान्वयनमा जानुपर्ने संस्था हो ।
खेलकुद भनेको पूर्वाधार मात्र हो भन्ने सोच देखिएको छ । पदक जित्ने सानो खेलाडीको समूहलाई मात्र खेलकुद मानिएको छ ।
भलिबल संघले मुख्य तीन कुरामा आफुलाई केन्द्रित गर्नुपर्छ भन्ने लाग्छ । अब खेलाडी उत्पादन, तिनीहरुको व्यवसायीकरण र पुर्वाधार निर्माणलाई अगाडी बढाउनुपर्ने आवश्यता देखेको छु ।
सागलाई अवसरको रुपमा लिएर राष्ट्रको गरिमा प्रर्दशन गर्न खेल स्थल, अतिथी सत्कार र राष्ट्रिय टिमको तयारी लगायत काममा नेपाल सरकार, राष्ट्रिय खेलकुद परिषद् (राखेप), नेपाल ओलम्पिक कमिटि, राष्ट्रिय खेल संघ अहोरात्र खटेको अवस्था थियो ।
मुलुकको प्रमुख प्रशासनिक मुकाम सिंहदरबारदेखि त्रिपुरेश्वरको दुरी मुस्किलले एक किलोमिटर छ । त्रिपुरेश्वर जहाँ राष्ट्रिय खेलकुद परिषद छ, दिनहुँ सरोकारवालाको भिंड हुने गर्छ ।
चोट कसैलाई खबर गरेर त आउँदैन र यसबाट सधै बच्न पनि सकिदैन । तर चोटको असर न्युनिकरण गर्न पक्कै सकिन्छ ।
राज्य र नीजि क्षेत्रको लगानी बढ्न नसक्दा खेलकुदको अपेक्षाकृत नजिता निकाल्न सकेको छैन ।
प्रदेश सरकार, स्थानीय सरकार पनि चनाखो बन्नुपर्ने अवस्था छ । किनकी यहाँको सफलताको सन्देश अन्य प्रदेशहरुमा पनि प्रवाह हुने हो । जुन ठाउँमा खेल गतिविधि हुनेछन्, त्यहाँको स्थानीय सरकाले अपनत्व ग्रहण गर्न सकेन भने त्यसको असर निकट भविष्यमै देखिने पक्का छ ।
राष्ट्रको प्रतिष्ठा वृद्धि गर्न र विभिन्न सम्प्रदाय, भाषा तथा संस्कृति एवम् समुदायबीच एकता कायम गरी राष्ट्रिय विकासको अभियानमा एकजुट बनाउन खेलकुदको योगदान महत्वपूर्ण रहेको हुन्छ।
यसले कालान्तरमा निकै राम्रो नतिजा दिन्छ । भर्खरै प्रयोगमा ल्याएको नयाँ प्रविधिले तत्काल परिणाम नदिन सक्छ । तर कालान्तरमा यसले नतिजा दिन्छ ।